20. دور از شهر و ديار
الذين اخرجوا من ديارهم بغير حق الا ان يقولوا ربنا الله ... ( الحج ، 40 )
همان ها كه از خانه و شهر خود ، به ناحق رانده شدند ، جز اين كه مي گفتند : پروردگار ما خداي يكتاست .
امام صادق (علیه السلام) درباره آيه فوق فرمود : اين آيه درباره علي و جعفر و حمزه نازل شد و در حسين (علیه السلام) تحقق يافت . بر همه آنان درود و سلام باد . ( بحارالانوار ، ج 44 ، ص 219 ، حديث 9 )
21. پيروي از حسين – اطاعت از خدا
و من يطع الله و رسوله و يخش الله و يتقه فاولئك هم الفائزون . ( النور ، 52 )
و هر كس خدا و پيامبرش را اطاعت كند و از خدا بترسد و از مخالفت فرمانش بپرهيزد ، چنين كساني همان پيروزمندان واقعي هستند .
رسول خدا ضمن حديثي مي فرمايد : سعادتمند ، آنانند كه از دوستان و پيروان حسين (علیه السلام) هستند ، به خدا سوگند ايشان در روز قيامت پيروز و نيكبخت هستند . ( همان ، ص 225 )
22. من بيمار حسينم
فنظر نظرة في النجوم فقال اني سقيم ( الصافات ، 88 و 89 )
پس نگاهي به ستارگان افكند و گفت من بيمارم و با شما به مراسم جشن نمي آيم .
امام صادق (علیه السلام) درباره اين آيه فرمود : ابراهيم (علیه السلام) بر مصايبي كه بر حسين (علیه السلام) فرود مي آيد انديشه نمود و گفت : من از آنچه بر حسين (علیه السلام) مي آيد ، بيمار گشته ام . ( عوالم ، ج 17 ، ص 98 )
23. حسين (علیه السلام) و زكريا
لم نجعل له من قبل سميا ً . ( مريم ، 7 )
و پيش از اين هم نامي براي او قرار نداديم . امام صادق (علیه السلام) فرمود : منظور از آيه فوق حسين بن علي و يحيي بن زكريا است كه از قبل ، هم نامي نداشت و آسمان فقط بر آن دو ، چهل روز گريه كرد .
گفته شد : گريستن آسمان چگونه بود ؟ فرمود : به سرخي طلوع و به سرخي ، غروب مي كرد . ( کامل الزيارات ، ص 89 )
24. كلمه طيبه
الم تر كيف ضرب الله مثلاً كلمة طيبة كشجرة طيبه اصلها ثابت و فرعها في السماء . ( ابراهيم ، 24 )
آيا نديدي چگونه خداوند كلمه طيبه را به درخت پاكيزه اي تشبيه كرد كه ريشه آن ( در زمين ) ثابت و شاخه آن در آسمان است ؟
امام صادق (علیه السلام) در مورد آيه فوق فرمود : ريشه اين درخت ، رسول خدا و شاخه آن امير المومنين (علیه السلام) است و امام حسن و حسين عليهما السلام ميوه آن به شمار مي آيند كه نه تن از فرزندان او نيز شاخه هاي كوچك تر آنند و شيعيان نيز به منزله برگ آن هستند . ( کمال الدين ، ص 345 )
25. قرباني بزرگ
و فديناه بذبح عظيم . (صافات ، 107 )
و او را در ازاي قرباني بزرگي باز رهانيديم . از امام رضا (علیه السلام) روايت شده است كه فرمود : منظور از ذبح عظيم در آيه فوق امام حسين (علیه السلام) است . ( عيون اخبار الرضا ( ع ) ، ج 1 ، ص 209 )
26. سؤال بي جا
لايسئل عما يفعل و هم يسئلون . ( انبياء ، 23 )
و او بر هر چه كه مي كند سؤال نشود ، ولي خلق از كردارشان باز خواست مي شود .
مردي از امام هشتم (علیه السلام) پرسيد : به چه خاطر امامت در صلب امام حسن قرار نگرفت ؟ حضرت فرمود : چون خداوند امامت را در صلب امام حسين (علیه السلام) قرارداد ودرصلب امام حسن (علیه السلام) قرار نداد و سپس ايه فوق را قرائت نمود . ( عيون اخبار الرضا ( ع ) ، جلد 2 ، ص 82 )
27. تفسيري از امام زمان (عج)
كهيعص ( مريم ، 1 )
سعد بن عبدالله قمي از امام عصر (عج) در مورد آيه فوق سؤال نمود ،امام (علیه السلام) فرمود : اين حروف از خبرهاي غيبي خداوند است كه به بنده اش زكريا داد .
زكريا هنگامي كه به اسماء خمسه طيبه اطلاع يافت ، هر گاه به نام مبارك امام حسين (علیه السلام) مي رسيد ، اشك در چشمانش حلقه مي زد . روزي از خداوند علت اين حال را پرسيد ، خداوند داستان كربلا را در قالب اين حروف برايش بيان فرمود .
پس "كاف" يعني كربلا و "ها" يعنی هلاكت عترت و "يا" يعني يزيد كه قاتل آن حضرت بود و "عين" يعني عطش و تشنگي كه بر آن حضرت مستولي مي شود و صاد يعني " صبر" آن حضرت بر كربلا .
زكريا وقتي جريان را شنيد ، سه روز از مسجدش خارج نشد و مردم را راه نداد و بر حسين (علیه السلام) گريست . ( قصص الانبياء ، ص 398 )
28. رجعت
ثم رددنا لكم الكره عليهم و امددناكم ... ( اسراء ، 6 )
بار ديگرشما را برآنها غلبه داديم ...
امام صادق (علیه السلام) فرمود : اولين كسي كه در رجعت برگردانده مي شود ، امام حسين (علیه السلام) است ... ( الحسين في القرآن ، ص 96 ، به نقل از بحارالانوار )
29. ذي القربي
ان الله يامر بالعدل و الاحسان و ايتاء ذي القربي ... ( النحل ، 90 )
همانا خدا خلق را فرمان به عدل و احسان مي دهد و به بذل و عطاء خويشاوندان امر مي كند ...
از امام باقر (علیه السلام) روايت شده است كه منظور از ذي القربي در آيه فوق امام حسن و امام حسين و ائمه ديگرند . ( کنز الدقائق ، ج 7 ، ص 257 )
30. اهل ذكر
فسئلوا اهل الذكر ان كنتم لا تعلمون . ( النحل ، 43 )
پس سؤال كنيد ازاهل ذكر (علماء و دانشمندان ) اگرنمي دانيد . از ابن عباس روايت شده است كه : منظور از اهل ذكر در آيه فوق محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) علي و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام هستند . ( نهج الحق ، ص 210 )
31. به خاطر طايفه ات
و لولا رهطك لرجمناك و ما انت علينا بعزيز . ( هود ، 91 )
و اگر ملاحظه طايفه تو نبود سنگسارت مي كرديم كه تو را نزد ما عزت و احترامي نيست . در روايتي آمده است كه منظور از " رهطك " علي بن ابي طالب و حمزه و جعفر و امام حسن و امام حسين عليهم السلام هستند . ( تفسير القمي ، ج 2 ، ص 126 )
32. دو ميوه بهشتي
والتين والزيتون و طورسينين ( تين ، 1 و 2 )
قسم به تين و زيتون و قسم به طور سينا .
امام صادق (علیه السلام) فرمود : منظور از تين امام حسن است و منظور از زيتون امام حسين (علیه السلام) است . ( تأويل الايات ، ج 2 ، ص 813 ، حديث 1 )
33.جوانمردان
انهم فتيه آمنوا بربهم و زدناهم هدي . ( کهف ، 13 )
آنها جواناني بودند كه به پروردگارشان ايمان آورده بودند و بر هدايتشان افزوديم .
ابو مخنف روايت كرده است كه سر مبارك امام حسين (علیه السلام) در كوفه ناگهان سرفه اي كرد وآيه فوق را قرائت نمود . ( بحارالانوار ، ج 45 ، ص 304 ، حديث ، 3 )
34.سستي در پيمان
و لقد عهدنا الي آدم من قبل فنسي و لم نجد له عزماً . ( طه ، 115 )
و به يقين پيش از اين با آدم پيمان بستيم ، پس فراموش كرد و او را استوار نيافتيم .
از امام صادق (علیه السلام) روايت شده است كه فرمود : منظور از پيمان خداوند با حضرت آدم (علیه السلام) كلماتي بود در مورد محمد و علي و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام . ( کافي ، ج 1 ، ص 416 )
35.تعليم به حضرت آدم (علیه السلام)
و علم آدم الاسماء كلها ثم عرضهم علي الملائكه . ( بقره ، 31 )
و خداوند همه نام ها را به آدم آموخت ، سپس آنها را بر فرشتگان عرض نمود .
در تفسيري كه منسوب به امام عسگري (علیه السلام) است ، آمده كه منظور از اسماء در آيه فوق نام مبارك انبيا و محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و علي و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام است . ( تفسير الامام ، ص 217 ، حديث 100 )
36.آخرين راه
و ما ظلمونا و لكن كانوا انفسهم يظلمون . ( بقره ، 57 )
به ما ظلم نمي كنند ، بلكه به نفس خود ستم مي كردند .
از سكينه دختر امام حسين (علیه السلام) نقل شده است كه زينب (س) به امام حسين (علیه السلام) فرمود : برادر ! ما را به حرم جدمان رسول خدا برگردان ، حضرت فرمود : خواهرم ! براي ما راه ديگري نيست . آنگاه امام گريست و آيه فوق را قرائت نمود . ( موسوعه کلمات الحسين ، ص 400 ، حديث 187 )
37.خدا را شاهد مي گيرم
قال اني اشهد الله و اشهدوااني بريء مما تشركون . ( هود ، 54 )
گفت : من خدا را گواه مي گيرم ، و شاهد باشيد كه من از آنچه جز او شريك وي مي گيريد بيزارم .
در مقاتل معتبر آمده است كه ، امام حسين (علیه السلام) روز عاشورا ميان ميدان ايستاد و آيه فوق را قرائت نمود . ( خصائص الحسينيه ، ص 357 )
38.مقابل اهل حرم
ولا تقتلوا النفس التي حرم الله الا بالحق ... ( اسراء ، 33 )
و كسي را كه خداوند خونش را حرام شمرده نكشيد ، جز به حق .
امام صادق (علیه السلام) فرمود : با وجودي كه خدا كشتن به غير حق را حرام نموده بود ، امام حسين (علیه السلام) را در ميان خانواده اش به قتل رساندند . ( بحارالانوار ، ج 44 ، ص 218 )
39.دو لب مبارك
الم نجعل له عينين و لسانا و شفتين . ( بلد ، 8 و9 )
آيا ما به او دو چشم عطا نكرديم و زبان و دو لب به او نداديم .
از امام باقر (علیه السلام) روايت شده است كه فرمود : منظور ازعينين رسول خدا است و منظور از لساناً امير المومنين (علیه السلام) است و منظور از شفتين امام حسن و امام حسين عليهماالسلام است . ( الحسين في القرآن ، سيد محمد الواحدي ، چاپ اول ، ص 215 )
منبع:
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت
نظرات شما عزیزان: